روانشاداحمدظاهر
خوب هستید با همه دوستان و آشنایان ؟
و درود های بیشمار خویش را خدمت هم میهنان همزبانان هم تقدیم میدارم .
و هم روز سپری شده مادر را هم به مادران سراسر جهان مخصوصا مادر میهن که خواستگاهش پروراندن مادران شایسته با نوباووگان خردمند است. تبریک و تهنیت می گویم.
سه شنبه 24 جوزا بیست و ششمین سالگرد شاد روان احمد ظاهر بود که با این چند سطر یادی از آن می نمایم و بر روان فرهیخته خودش و مادرش درود می فرستم .
میگه :
فرزند هنر باش نه فرزند پدر فرزند هنر زنده کند نام پدر
بیتی سادة است اما اگر بخواهیم به آن عمل کنیم کوة از معضلات سرراه ما قرار می گیرد و گذشتن از آن مشکل می نماید.
ولی احمد ظاهر این توان و درایت را داشت تا زنجیر های چنین و چنان را پاره نماید و تابدانجا بر سد.که پدرش را هم به اسم او بشناشند.و
بپرسند کدام داکتر ظاهر؟
و پاسخ بدهند که :
پدر احمدظاهر.
همانطوریکه لودیک وان بتهوون درپاسخ پادشاه المان نوشت :
تو یک پادشاه هستی و من یک هنرمندم .
تو سلطنت را از پدرت به ارث بردة ولی هنر من حاصل سعی و تلاش و استعداد شخصی خودم است.
این گفته را میتوان تهداب هنر احمدظاهر انگاشت که ، چنان به درستی گذاشته شد . که سده به سده بالا و بالا می رود تا به ثریا برسد.
احمد ظاهر خلاق ، نو آور و باریک بین و مهربان بود . و معضلات جامعه خودش و جهان را بخوبی درک می کرد.
با آمدن رژیم خلق و پرچم از هنر مندان رادیو تلویزیون خواسته شد که در ثنا و صفت رژیم بسرایند
عدة از هنرمندان چشمهارا بستند و دهن را باز کردند ومدایح گفتند ، عدة هم پا فراتر گذاشتند و در صفوف حزب فعایت های سیاسی را شروع کردند، و فخر ها فروختند. ولی احمد ظاهر با ترانه :
زندگی آخر سراید بندگی در کار نیست بندگی گر شرط باشد زندگی درکار نیست
موقفش را با کنایه برای رژِیم بیان کرد .
ولی :
خرد چه داند لذت قند و نبات توبرة کاه باشدو کنج رباط
ببینیم هنر مندان دیگر در آنوقت چگونه ترانه های را میخواندند . تا گواة باشد برای مرگ و زندگی هنرمند:
:
احمد مرید : دیدی که خشم مردم با مستبد چه ها کرد نقشی که او رقم زد تاریخ زیر پا کر
رحیم مهریار: تا زنده ام غلام غلامان نمیشوم پیوسته هیچگاه به اخوان نمیشوم
شادروان ساربان: کارگر خروشان شو وقت انقلاب است این
خیزو چشم خود وا کن کی زمان خواب است این
گلزمان هم : ای وطن والو تبریک مو آزادی ده
ناشناس : سربلند باد دوستان خلق سرنگون باد دشمنان خلق
احمد ولی : آواز میخوانم برای مردمم آواز میخوانم .
جناب ظاهر هویدا : نازم آن مشتی که فرق زورمندان بشکند بشکند دستی که بازوی ضعیفان بشکند. اما:
محمود سخی : ناوه غزنه بنازم ترا کودک تو راد مرد آسیا تره کی نابغه شرق
خان قره باغی : اووم لمبر پرمان ده فرمان نمبر 7 مهر زنان را 300 افغانی
و آهنگ حورا حورا را هم رحیم غمزده اجرا کرده است.
ولی کنسرت هنرمندان درروی سرک ها و پارک ها و میدانی ها زنگ خطر دیگری از فشار دربار بر هنرمندان بوده که عدة پزیرفتند وبا پوچاق خربوزه بدرقه شدند و عدة هم نه .
ولی احمد ظاهر همچنان به ترک رادیو و تلویزیون پرداخت و انزوا اختیار کرد.
که دشمنان مردم و هنر و فرهنگ بعداخواستند ، صدایش را برای همیشه با کشتنش خاموش بسازند که نه تنها خاموش نشد بلکه رسا تر و رساتر گردید.
و این بیت را درین باره سروده بودم :
تیر عجل به هر طرفی قامت نیکان گوئی خسان لیاقت یک تیر ندارند .
یا سعدی صاحب میکه : سعدیا مردنکو نام نمیرد هرگز مرده آنست که نامش به نیکوئی نبرند
به گفته بتهوون : هزاران شاه می آید و میرود و لی تادنیا ست بتهوون یکی و جاویدان باقی خواهد ماند.
و این هم میشود پیام احمد ظاهر به دشمنانش باشد.
من سرودة دارم گرامی که به تاریخ 15/3/1993 موقع که در استانبول بودم برای شادی روان احمد ظاهر سروده ام میخواهم برای شما به خوانش بگیرم اگر اجازه دهید :
روانشاد احمد ظاهر
چیست آهنگ های او؟
یک نفس درسینه مرد
هرصداوخنده هایش
جاویدان هستی است
چیست هرآن ناله دارد؟
یا به هم هم راز گوید
یا به له لا می ستاند دل به عشق تار های ساز ها
پرده ها با پردة دل ، آویزد سخن پردازی یی کار هنر
چیست دانستم زدست سرنوشت ، فرجام نیک
صورتی آمیخته در احساس خوبی های گردون ،
شکوه یی در صوت والا،تا بهرجا، تا گهرباری اشعاریست.
لیکن !
چهرة او پیکری کز خاک فرهنگی ودیعه بود.
ولی!
دست استبداد برخاکش بخواند
هرنفس درقلب گردون نیست چون او دیگری...
هرنفس در قلب گردون نیست چون او بهتری...
به هرجا میروم یاد تو دارم .
چنان در حسرت تو راز هستی را صدائی نیست نیست .
روحش شاد و هنرش جاویدان ، به کوری چشم فرهنگ ستیزان .
و با این دوبیت از یک غزلم شب و روز را بر همگان خوش میخواهم
ما به یک ظلمت افتاده زپا خشنودیم ما به یک موعظة غرق ریا خشنودیم
ماهمه زندة بد مردة زیبا داریم ما بسی بی اثر دانشی را خشنودیم
با همه پدرود