از بــــس شده در خـــانة خلوت نفسم تنگ 

 هربــــاره زجـــبر فلک آید بســـــــرم سنگ

 ای وای به کــی گویم که خراب ازغم چیستم

 آواره ومـدهوش وشــــ-بان با کی سر جنگ

  ایجاد تلاش وهمـه ترتیــــب زچه ها سوخت

 درآتش عشقی که همه بسته به خویش رنگ

 دامـــــاد ازل در نفــــــــس خلقت خو یشتن 

 شوروشر عالم پی نام اســـــــت پــی آهنگ 

 عقلم چه درین مکتب مهجوری سالهـــــــــا 

 مانند تب هــــــــــجر شکایت طلب ننــــــگ

 آئین مـــــن و نغمـــــة اخلافـــــــــم اگر شد

 آن کیســـــت نــبرد از دل آتش شده هازنگ

 آن کیست وکــه درمکتب جودواله وسرمست

 رقصانده بــرون ازهمه تذویر نشــــــة بنگ

 ابداع دغا بس چه  ستــــــم ها کــــــه نکرده

  -----------------------------------------

۱/۴/۹۸

   گموه