آدم بی دم و موش بی کتاب

راکتها بارید ،خیا ل بر توت زنی

                         زن  به مجلس، آمده بر بوت زنی

آشتی با کرزی ، جنگی با فهیم

                           با دموکراسی، بنای  جوت زنی

بعد مردن چیست؟ گریبان  کندنها

                             فرصتی یابی و، بر تابوت زنی

 

درودی  دارم به  شما گرامی نادر جان کمیاب وبه  بینندگان برنامه ادبی  شما  .

ومخصوصا به همکاران  برنامه مصاحبه و مشاعره

امید گرفتاری ها تمام شده باشد

من گاهگاهی باز پخش ....

و یک درودی جانانه  دارم به تمام مردم بیدار افغانستان که خوشبینانه و خردمندانه  به نیمه پر گیلاس و دست آورد های افغانستان عزیز  می نگرند .

نادرجان گرامی

مه یک سروده تازه دارم که برای شما و دوستداران چکامه به خوانش می گیرم .

امید مورد قبول قرار گیرد .

هرچه کنی به خود کنی گر همه نیک و بدکنی .

28/6/11

11:10سه شنب                           آدمی بی دم و موش بی کتاب 

   نام او موش است ودربند خدایی نیست نیست

                    قلبی همچو آدمی چهارجوف خطایی نیست نیست

آنچه کرده لطف برایش  اعتقاد  بر  زیستن

                             در تنفر آدمی راست  آشنایی نیست نیست

هر طرف آدم برای مرگ او بنشاند تلک

                             گر اجل گردیده مطلق ناروایی نیست نیست

اقتصاد بی رهبری خواست  بهر رزق خویشتن

                            گندم وجو یا قروت برد رد پایی نیست نیست

درد  اوست ازینکه آدم با دوپا راه می رود

                           لیک مغزش درخرافات چارپایی نیست نیست

شهر موشان را اگربینی بدور از کشت وخون؟

                         وای  ازین موجود دوپا چه جفایی نیست نیست

 دم خویش برکنده و  بیرون شده از غار کوه  

                            باهمه نیرنگ و تزویر بی خدایی نیست نیست

ترس موش ازآنکه افتد در کمند گربه اش

                       مرگ موش تقدیر او دست بر دعایی نیست نیست

 باهمین اندام کوچک است رقیب  آدمی

                       می شود چون ذبح قربان  خودنمایی نیست نیست

گرچه زاهد درریا ومفت خوری خبره است

                          موش ازین خصلت مبرا در ریایی نیست نیست

من که دانم قصه ها از سرنوشت هردو یش

                            دو بدو  در دشمنی جز یک فنایی نیست نیست 

آدمی گرحکمتی میداشت میشد جاویدان

                            چند روزعمر هم  چندان عطایی  نیست نیست

. 

گرامی

با همین یک چهار مصره بزم  خوشی را بکام شمایان  می خواهم

 

               رئیس جمهور کرزی

کرزی که بود قافله سالار  خرد

                  باسعی  و تلاش  بسوی پیکار  خرد

جاهل به فغان و ناله و خیره سری

                         همچو مگسی بسوی  آزار خرد

 

شب و روروز بر همگان خوش و با شما گرامی پدرود

 

هرکله و خپل خیال یا بل خیال

  درودی دارم  به جناب جوهرگرامی ، محترم قاصد، جناب همایون جان کوهگدای وجناب طهماس  محترم زلال جناب راعی یوسفزی   وبقیه  همکاران و بینندگان شما و دست اندرکاران شعرو ادب  .و معذرت ازینکه نامبردن همه  دوستان در حوصله برنامه شما  نمی گنجد .

 

همچنان یک  درود  صمیمانه  خود را خدمت استاد اسحاق ثنا که استاد مضمون تاریخ مه ، در سال 1352 شمسی  در لیسه غازی بودند ، هم  تقدیم می دارم  امید قبول بدارند..

 

به هرروی زمان می گزرد و خوشوقتم  که با شما باز،هم صحبت می شوم

گرامی من غزلگونه را که چند روز قبل سروده ام خدمت شما گرامی وهمگان به خوانش می گیرم به تاریخ 30/5/ 11

01:00دوشنبه

 

                                        هرکله و خپل خیا ل  یا بل خیال

 

وقتی بیش از صد حزب، آمد به میدان رقیب   

               توته توته ملتی، ساختند، به  پیمان   رقیب

وانگهی اسلام برپیش وند، بر پسوند زدند   

             هریکی چون اسپ تازی، سوی کاهدان رقیب

فرق انسان هرزمان، در نیکی رفتاراوست 

                      ورنه خالی ازخرد، باشد به جولان رقیب

                                     

گاهی می میرند به بمب و انتحار و  گشنگی   

                گاه به جنگ و چورغارت اند، به میدان رقیب

باز هم خطی کشند بر دورخویشتن از ددی      

              تا  نمیدانند که زیستن چیست به عنوان رقیب

ملت ار گوسپندی باشد، طعمة گرگ می شود     

                   چون نخوانده فتنة گرگ، بیت  دیوان رقیب

 

گرچه بود اجدادما در، شان و شوکت نامدار     

                  از چه ما افتاده ایم ، اکنون  به دامان رقیب

چاه اگر آبی ندارد از،خودش او چاه نیست     

              اصل گپ اینجانست  بدانید، ای سخندان رقیب

گر ترا باد ذرة درک سر به سنگ باید زدن   

                       تا بپاشد این چنین مغزی ثنا خوان رقیب

آرزوی من درین که ازخطا ها حرف زنیم      

                 گر  به فرهنگ باز گردیم ؟، محو دیوان رقیب

 

نادر جان یک مثل است که میگه

مالت را هوش کن  همسایه ات را دزد نگیر در کشور ما

همگی برف بام خوده در بام همسایگان و بیگانگان میندازند . و به گناه خود اقرار نمی کنند.

 

با سپاس از حوصله مندی شما گرامی با شما و همگان

پدرود

ترک زهد

                                                     ترک زهد

زاهد برو که باتو مرا کاری نیست دگر               چون ماتم وکشتاروریا باری نیست دگر

هرآنچه لفظ تست همه بر نفع آن شکم                     هرسو نگر زتو آثاری نیست دگر

زن را که داده جان به توئی ناتوان دهر         دربندکشی همیشه چو٫یکاری  نیست دگر

این زندگی که پرغم و اندوهبار زتست               از پستی مدامی ترا عاری نیست دگر

حکم قصاص تست گپ الله نکبت ات               جان کسان بگیری و راهکاری نیست  دگر

خون همه بنوشی تو چون پیاله شراب            سرمست یاوه ها و به تو دیداری نیست دگر

درکعبه هم برفتی و باز آمدی مفلس        چشمت به جیب خلق  ولی  روزگاری نیست دگر

سرتا به پای تو نبود لقمه جز حرام                 دیگر گذشت زمانی که پیکاری نیست دگر

لندن

١٧/١١/٢٠١٠

 

گله همسایگی

با اقتباس از سرودة : کاظم کاظمی 

              http://www.farda.org/articles/kazem_kazemi/shere_bazgasht_k.htm   

                    گله همسایگی 
 
توگفتی درنظر گرم جاده خواهم رفت ؟    

                              (  پیاده آمده بودم پیاده خواهم رفت ؟ )

ولی طلسم درین آمدن و رفتن تست    

                                   که  ذکر سفرة دیگرحدیث گفتن تست 

چنین که عید تراست آرزوی نوشدنی      

                                     درون خانه دیگر عزای  خو شدنی 

نگفتی ازچه  قلک را درنظر داری؟    

                                     کجا خزانه ملک خودت خبر داری ؟

به رنج هر افقی هردمی دچار هستی     

                      چرا ؟ به شهر من هم درخیال تار هستی

درین حدیقه که انسان به چوبه دار است ! 

                           گلایه شکم گشنه از تو بسیار است .

زهر شکستی هنوز هم جدل نمیدانی  ؟   

                            اگرنشان هنردست تست نمیخوانی ؟

چو قهرولطف تو هر آتشی به خرمن زد        

                     به روی روی جهان گردی را به دامن زد 

تو ایستاده چنینی که آسمان خالیست  

                    نماز گزار به (جازویه)  وه که چه حالیست 
 
توگفتی درنظر گرم جاده خواهم رفت  ؟     

                           ( پیاده آمده بودم پیاده خواهم رفت ؟)

ولی طلسمی درین آمدن و رفتن تست            

                          که  ذکر سفرة دیگر حدیث گفتن تست 
 
چو بادی آمده اکنون و باز می گردم         

                           مزار پرست  برادر به راز  می گردم 

کسی که رانده زمسجد جستجوی من است  

                         ویا کسی که برد سری آبروی من است 

هرآنچه گشته به ذهنم زاقامة تو   

                                اذان یکی و امام هم به بام خانة تو 
 
چوپای خویش شهیدی درآن سرا کردی 

                            عصا به دستی گرفته چه ماجرا کردی 

هرآنچه لطف شما بودازکرم خواندم       

                             به ترک شهر شما دیری لاجرم ماندم 
 
توکه چنین زشهیدان من خبر داری؟      

                              چرا همیشه ز رفتار من دل آزاری؟ 

به مثل تو منم آوارة به  دهر شده ام    

                             به نعش سوختگان آشنا اگر شده ام 

به درد داغ که از تازیانه ها خوردم        

                         به سنگ سختی اگر در جوانه ها خوردم 

ز هر نزاکت تاریخ زهم جداگشتیم         

                           یکی به رنج  زمان و به تن دوتا گشتیم 

به مزرعی که جوانش صا حبان دارد      

                             درو نه گشته نگر بسکه داستان دارد ؟
 
به تنگی دل هوشیار شایگان داشتی    

                              اگرچه کودکی اینجا چو همزبان داشتی 

به جرم خویشتن آگاة در زمانه منم        

                               چنین که سنگ لحد را همی ترانه منم 
 
سفر اگربه ازل کرده  ناامید شما               

                              مکن که لرزه درافتد  به طرف بیدشما

بسوی شهرخودم دل فتاده خواهم رفت      

                                 ( پیاده آمده بودم پیاده خواهم رفت) 
 
چنان امام که تهی دست و چشم حیران رفت

                     روم به شهری که آبرو چو اشک چشمان رفت 

امید من بود آنچه که با قیام دگر         

                                 دعا مباد و جدل باد صبح و شام دگر 

شود که هردو رهایی زهر قلاده شویم    

                           به پای خویشتن ایستاده مست باده شویم .
 
شبتاب 29/9/10 
11:35 
چهارشنبه 

سبکباری

بادرود  به شما و بینندگان ارجمند شما 
چطور هستید
وبه  هم میهنان و همزبان گرامی  و همکاران برنامه  هم درود میگویم

 با درود به همایونجان من هم می گویم
 جشن استقلال امد خوشی سه چندان کنید

 هم سپاس از سروده پراز نام جناب جوهر که از من و از دوستان یاد آوری نموده و و برای شان موفقیت ها ارزو دارم
 از قریحه سرشار شان

با تشکر از موشگافی و باریک بینی  جناب  نایل که در هفته گذشته راجع به غزلی که من سروده بودم روشنی خواستند. که بیت بیدل صاحب بود
  جناب نایل
                      
فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
                                         بیدل صاحب
دل به زلف یارهم آرام نتوانست کرد              این مسافر منزلی در شام نتوانست کرد
     5.7.10
           

              پخته و خام
سرکش کوة خرد رارا م نتوانست کرد     

       آدمی گر پخته گردد خام نتوانست کرد              

البته با تلفظ درست  قافیه و ردیف  معنی اش هم درست شود البته در خواندن زیاد تفاوت نمی کند ولی در نوشتن، تفاوت ومعنی آن هم درست میشود.

 
5.7.10 دوشنبه 8:00
                                    ظلمت و روشنی   
 
نور القاص نگاهش ، شام نتوان حس کرد      عکس روی ماه او، را جام نتوان حس کرد
زر نگار پربهایی ،صفحه های میهن است       بازی تفسیری ،دراقلام نتوان حس کرد

 دل خراب جانفشانی ،های مشک صبحدم است   نگهت تاب خرد، در خام نتوان حس کرد

 

گرامی مه  غزلی را که در سال 1362/5/2 موقع که درتهران بودم سروده ام برای شما بخوانش می گیرم اگر اجازه بفرمائید؟

  
 و این غزل را من به روان شاد برادر گرامی ام تقدیم می دارم .که سالها قبل زندگی را پدرود گفته
                                سبکباری

من کیستم دیوانة برپای زنجیرم کنید         

                                  ازبندگی هم خسته ام ازاد تعبیرم کنید
عمری همی دربند غم عقد جهالت برگلو   

                         در بیخودی مردن بداست یک لحظه تدبیرم کنید
ای آنکه در غرقاب دردم می کشی حظ می کنی     

                              چون کودکانی خفته ای  فارغ زتاثیرم کنید

 

من بندة آزادگی بودم ولی من مرده ام  

                       من بذر خویش پاشم به خاک در خاک اکسیرم کنید
آندم که دوزخ می روند جانی و جانان گفته ام    

                             هردم به من آتش زنید در سوختن میرم کنید
ای چرخ گردون تیزرو آنقدر که افتیم ازجهان 

                                  در عالمی محزون شدم کنانة تیرم  کنید
ناگفته ها دارم به دل هردم چو خوناب می شود  

                            گر آتشی دارید بدست  بر شاخ چو انجیرم کنید

 

با سپاس از وقتی که برای من دادید . با شما و همگان
پدرود

تازیان

چنین حالی که دنیا ســـــــــر گـرفته

         به شهر شهر وطن جنگ در گــرفته

                                             فغان وناله از هر سو به گوشــــــم

سراسر در شگفتی برده هوشـــــم

                                                به یک سو انتـــحاری از تروریست

به این قرنیکه گشته یک جمع بیست

                                          

نیاز اطلاع در نــام دشمـــــــــن

به قرنهای دراز پیغام دشمــــــــــــــن

                                              به قتل و غارت و اغوای بسیــــــار   

        اسیری و غلامــــی در ســـــــــــر کار

                                           خرد در انتهای جـــاده مـــــــــــــرده  

             به اجدادی کــــــــه در قرنـــها فسرده             

                                           اکرچه جاهــلان دارد تغــــــــــــــافل

به بند هایش اسیری کرده حـــــــاصل

                                                                             چنین است این مداری کارخویشتن

 

 به جان ما بیآنداخت مـــــار خویشتن

                                     ولی باز هم جهانی درفـــــــــسونش  

 چنین خواهد برای مــــــــــــــا زبونش

                                     کجا داند خرد دربــــــند دامـــــــــــی 

 کجا خواهد اسیر باشد غلامــــــــــــــی

                                    همان تابهـــــمن جازویـــــــه بودی

 درک واصل علی سگ کش نمـــــودی

                                       ویا فیروز بودی از نهــــــــــــــاوند

عمـــــــــــــــــــــررا درعدالت دادة پند

                                               ولی در ترس از جــــــــــور فروان             

 به جنــــگل راه نموده جمع انســــــان

                                             فدای ظلمت تاریخ و پیمـــــــــــــان        

کنون هم آمـــــــــــــــــــده درد فراوان

                                             ولی من در نگاة خویش قرینـــــــم

خرد را در نهادم مـــــــــــــــــی گزینم

                                             زهر آشوب تاریخ در شـــــــــگفتن

برای من مهم تاحــــــــــــــــرفی گفتن

                                             تمدن در سراسر کشـــــــــــــور ما

هزاران سال قبــــــــــــــل بود یاور ما

                                              ولی اکنون به فقرومرگ ومـــیری

سراسر ملتها انـــــــــــــــــــدر اسیری

                                          هنوز هم ترد اژدهـــــــــــای دوسر

گهی در انتحـــــار گـــــــاه روی منبر

                                              هزاران کشته ازین دوعــــرب باد

ز عـــــــــــبدالله اسامـــــه درنسب باد

                                               یکی پیمان به امریــــکا و انگلیس

دگر درغار کوة همـــــــــــــچو ابلیس

                                              نه شیر میخواهم ونه دیــــــــدن او

 که باشیر شتر رقصــــــــــــــــــیدن او

                                               به یک دستی قرآن و صلحـــجوئی

چنان کرز قاتـــــــــــلو حرفــی نگوئی

                                         دگر دستی به کشتاروسمـــــــــاجت

برای انتـــــــــحاری هـــــــــــا عنایت 

                                              نماز شــــــــــامی با پیغمبر خویش

 رود زود آخرت تا رهبــــــــر خویش

                                       ببیند و دل او شــــــــــــــــــاد گردد

 ولی در جـــــــــــهل چنین برباد گردد

                                       به هنگامی عــرب ریختند به شهرم

به چــهارده قرن پیش ویرانه دهرم

                                         کنون هم جهلی او آشــــــکاره بادا

همــــــــــــــی دون عرب بدکاره بادا

                                             هدف تاراج شهر و ملــــک ما بود

به زنها هم تجاوز هــــــــــــا روابود

                                           سیدان تا به حکم شــــــــرح دینش

 به زادن از عجـــــــــم های قرینش

                                            پدر عرب و مادرش عـــــــــجم شد

به ننگی از تجــــــــــاوز ها شکم شد

                                   کنون اولاد پیغمبر ســــــــــید است

 به لنگی سیاه حـــرام لقمه پدید است

                                    ولی بازهم به آتش ها بســـــــوزاند

 کتابی دیگری بر مــــا نمی مــاند

                                       تمام زندگی در یک کتاب اســــــــت

کتابی که برایت همـــچو خواب است

                                        ببند چشمان و مغزت هـــــــمچنانی

 به ترجمــــه او اذن نیست بخــــوانی

                                        چنین تا خرد مرد ش ســـــــــــراسر

 به جهل و فقر وذلـــت شد بـــــرابر

                                       نمی خواهم دگر حتی خــــــــــدایش

 که تازی وار به کشتن بود صــفایش

                                               به قتل و کشتـن از اول عــرب بود

دمی که ملک مـــــــــا اندر طرب بود

                                          خدا داده است برمـــــــن زندگــانی

بگیرد از مـــــــــــــنش دد کـی توانی

                                           ولی مشتی که فاسدهمچو ماراست

 برای نیش زدن خـــلق خـــمــار است

                                                 به پول های صــدقه و مــــلا خور 

 زمردم می ستـــــــــــــاند حقه و زور

                                              بیا ای مـــردم فرهیختـــــــه برخیز

برای آبــــــــــــــروی رفتـــــــه برخیز

                                                 به آمریکاو انگلیس دادی فرهنگ

کنون خودهم به دنیا کـــــن هم آهنگ

                                                خدا خواهد ترا اهل خــــــرد باش

به هوشیاری و تدبیر مــــــــجرد باش

                                                به فرهنگ خودت و رسم زرتشت

چرا تاریخ خویشتــــــــــن کردة پشت

                                                 که تا باشد ترا تاریخ پـــــــــــارین

نه میخواهد شــــــــــجاعان نام آرین

                                                زبند اژدهای نام اســــــــــــــــلام

رهــــــــــان تاریخ خویشتن گوهر فام

                                                  همین است آرزوی فرد افــــغان

 درین دنیــــای زنده هــــــمچو انسان

                                                 عرب را زنها هـــــــمچو خران اند

ســــوار بر پشت زنها حــــــــکم رانند

                                                  ولی مارا زنان آزاده باشــــــــــد

بسی در سیر زیست شـــهزاده باشد

                                                چنین دون عرب با جهل و بـــازی

به دنیا نوین او گشته تـــــــــــــازی

                                                  تروریستان او در قاتــــــلو هــــا

کشنـــــــد خلقی این بی آبرو هـــــــا

خدا را هم برای خرج جیبـــــــش

   فـــــــــروشد تا که پولی بوده زیبش                                    

 

 

 

 

درود درود درود درود

http://www.youtube.com/watch?v=eocZ4DG6RMs

رباعی       5.8.10 10:50 

                         زهد ریایی     

آب رخ زهدی در سبو یخ بسته                      
               کز زاهدو مفتی همه سو یخ بسته  
آن آتش مغ که جسم و جانم سوزد                
                 بر قاتل ما ست که  آبرو یخ بسته

درود ها و تمنیات نیک سومین سالگرد برنامه مشاعره و صاحبه را به شما گرامی و همه فرهیختگان
چامه و چکامه  تبریک عرض می نمایم  و ارزوی موفقیت های شایان شما را دارم
چطور هستید گرامی
 و از  و از همایون جان کوهگدای که از من و همه نام بردند تشکر می کنم .
 از شعرای که معتقد به شعر و نقد هستند بیایند . و سهم بگیرند و باهم رقابت کنند و خود را به زمان برایر بسازند همان طور که زمانه تغیر کرده  میتوانند
 سروده های شان را برای همه زنده بخوانش بگیرند.
 و هر هفته سروده هایشان را بدون پرده و رودررو برای مردم به خوانش بگیرند.
فرهنگیان باخبر
١-  به امید خدا
٢-  به زور خدا
٣- به امید پروردگار
۴- به یاری خدا                               مذهبیان بی خبر
۵- به لطف ایزد  ......................  =      انشالله  
۶- به لطف پروردگار
٧- پناه بر خدا
٨- خدا بخواهد
٩- خدایاری کند
١٠-به یاری پرودگار

که تمام این پاره ها مرادف  انشالله در زبان عربی و  به زبان  مادری ما بکار می رود.
به هر روی :
من سرودة دارم که در رسای یک اسطورة تاریخ معاصر سروده ام .
۲۳ /۰۳/۰۶ بروزن رباعی
  
                                درود           (دررسای دکتر فرود فولاوند)

  بر مرد سترگ قرن ادبار درود                  برناجی بیدار به هر بار درود

  این بانی تغیر که بیداری او                         بیدار کند مردم بیمار درود

 پولاد تو محکم تراز صخرة سیاه                برتاری جهل فرود آن آر درود

5.8.10    10 : 40

                                برنامه سه ساله
سه سال گذشت زعمر برنامة تو                هرباری قلم نوشته هنگامة  تو
از روز نخست که راة دور پیمودی        در حاضری ص صحیح زده خامة تو

با هوش و درایتی به تو می نازیم                تاداده صفا قلب دل آزار درود

 دیگرنبود صلاح به این خواب زدگان          بیداری قرن بازبه هر بار درود
 
تازی رود از میهن و آزاده شویم             در مکتب ما عقل شده بازار درود

 بس در طلب علم به زائیدة جهل                     گوئیم درودتابش افکار درود

 این قومی که در قرون وی استبداد          تازی شده را رها ز این تار درود

 وقف دل خویش فدای این موج نوین           درمعنی انسان شده پیکار درود

 سه واژة  که خرد جهانی را مانند سه پایه استوار نگهداشته
عبارت از : اندیشة نیک  گفتار نیک   و کردار نیک  است . 

                توئی

 هم خدا وهم ثنا هم وارث دنیا توئی

             هم نهایت را جواب در چهرة زیبا توئی 

  هم توئی تا هردرودت لحظةاحیا شود

                هم سترگ آفرینش هم طبع والا توئی

با درود بر اشو زرتشت اسپنتمان گرامی خداوند گار بلخ

موفقیت ها شما در راستای فرهنگ خواسته باشما پدرود
و شب و روز برهمگان خوش

آزاده

http://www.youtube.com/watch?v=d9oTpp6VX1M

 

چه حال و احوال دارید امید دارم هفته به خوشی سپری شده باشد.

 

هم درود های جداگانه خدمت تمام بینندگان شما هم تقدیم می دارم

 

بهترین درود و نیایش به ادبای ما همانا درک معانی آثار آنهاست

البته  فردوسی در   1000   سال قبل از امروز در شاهنامه چنین برای ما می سراید

که ما واقعیت های آن را در همه جا می بینیم . 319-397 ه ش

 

چوبا تخت منبر برابر شود              همه نام بوبکرو عمر شود

کشاورز جنگی شود بی هنر                نژادو بزرگی نیاید به بر

بداندیش گردد پدر بر پسر             پسر همچنین بر پدر چاره گر

زایران و از ترک و از تازیان               نژادی پدیداید اندر میان

نه ایران نه ترک نه تازی بود         سخن ها به کردار بازی بود

همه گنجها زیر دامن نهند         بکوشند و کوشش به دشمن دهند

 

1362.6.11

 

                                               آزاده               

محزون خرابات مغان پیر نمی شود           ناخوانده رسیدن به خطی میر نمی شود

غرقم به بحر جوروستم دست می زنم       آبی گذشته از سرو تدبیر نمی شود

نایم همی زجورخسان ناله سردهد            آواز من شنو که به تاخیر نمی شود

 

بس سنگ روزگار به تن خورده ام مپرس         در گوشم حس شیون زنجیر نمی شود

آنک دررة انسان کمین کرده می خزد        از چه  به سگ هیچ کسی درگیر نمی شود؟

پیری کمان قامتی از فکر گفتن است                 هردم کمان به محتوی تیر نمی شود

آزداگی به بر بزند فکر روشنی                            آزادگان به بند ها اسیر نمی شود

 

یک خواب من هم دیده بودم که بایک دوبیتی برایتان می نویسم

گورستان                          دوبیتی

 

شبی خوابم من را ازجهان برد      اجل بردست خویش بر گورستان برد

نماند جز مه وسنگ در آب باران    که زشت و نیک آنجا کی توان برد

 

با سپاس از شما گرامی و وقتی که برای من دادید.

 پدرود

 

رای سرنوشت

http://www.youtube.com/watch?v=Rvvkpn_T4lU

درود ها و تمنیات صمیمانه خودرا خدمت شما گرامی هم میهنان گرامی و همزبانان فرهیخته و کارکنان محترم تلویزیون جهانی پیام افغان هم تقدیم میدارم

یکی از صنایع لفظی لف و نشر مرتب است که درین دوبیت قبه شکل ماهرانه سروده شده

 به روز نبرد آن یل ارجمند               به شمشیرو خنجر به گرز وکمند

بریدو دریدو شکست و ببست             یلان را سرو سینه و پا ودست

فرصتی است که سروده ام را که به تاریخ

24/6/10 پنجشنبه 11.00 صبح

 خدمت شما و دوستداران چکامه تقدیم کنم

           رای سرنوشت، مردم خردمند

 بازهم به وطن وآی ،به بازار تو چوک است

                     چون دادن رای بهر، خریدار تو چوک است

خواهند که وکیلی شده ،لجبازی کنند باز

                        با کینه به این مردم ،بیمار توچوک است 

هشت سالی گذشته ز چنین مجلس جنگها

                    یا توبره و کاهدان خر و خروار تو چوک است

در لاف زنی خبره واندر عملی هیچ

                       ای زاهد و شیخ فتنه به گفتار تو چوک است

گرچه نظر نو شده در  داخل و خارج

                          از لطف خسان گریة بسیار تو چوک است

روشنائی بود دانش و علم و هنرتو

                       خون خور خفاشان به شب،تار تو چوک است

مطلوب دلان نیست ،سیاهی لشکر دزدان

                          دردفتر من جهل جهان خوار تو چوک است

دولت که تلاش کرده به سوی رخ فردا

                          گیر کرده به گل میخ به پیزارتو چوک است

کلاوة سرگم شده است زندگی هرد م

                         ا ضراری درین معامله هربار تو چوک است

 دونان و طن تا که ذلیل گشته به خویشتن

                              تابنده شرار دل هوشیار تو چوک است

ایندم که دگر بار شده رای دروطن تو

                            با درک و درایت همه رفتارتو چوک است

یک رأی دهد ذرة تغیری درین بحر

                              وارسته زبند شیوة پیکارتو چوک است

 

ای هموطن از رای شود شوری پدیدار

                              بی پرده ز چه مردة مزار تو چوک است

این لحظه اگر خس ببرد رای تراباز

                             چندسال دگر غضة غمخوارتو چوک است

تا جمله وکیلان که زده چشم به کوری

                             بینای دوچشم بوده سزاوارتو چوک است

 

گر دانش و فن بهرة باشد به وکیلا ن

                             از خامه علم طبعیت آشکار تو چوک است

افغانی اگر در تو خرد گشته پدیدار

                                    در شیوه ما خلقت آثارتو چوک است

فردا ی نجات بسته به یک رای تو باشد

                               ضایع بکنی حقة به دیدار تو چوک است

 با سپاس از وقتی که به من دادید با این یک بیت بزم را به کام شما میخواهم  

چون ملا خوانئدحدیث از بهرجیب خویشتن

               تو مگو دلسرد چرا خلقی ازدین گشته است ؟

 البته تلویزیون ایران زمین چهار عدد سی دی بانو گوگوش را هم از طرف شما ضمیمه کردند که من از ایشان تشکر می‌کنم

 شب وروز بر همگان خوش و با شما گرامی پدرود

دیدن ونخواستن

http://www.youtube.com/watch?v=-nDQcecTrgs

چه احوال دارید امید که خوب و خوشحال باشید و هفته به خوبی و خوشی سپریشده باشد .

از تلویزیون ایران زمین هم شما را تعریف می کرد

همچنان درود های فراوان خدمت هممیهنان و همزبانان فرهیخته در همه جا که هستند تقدیم می دارم. 

 

    15.7.10  7:30  پنجشنیه

15.7.11                                  

                      دیدن و نخواستن

 

نمیخواهم دوچشمی بسته، از خوبان بریدنها

                       بسوی کوچة ظلمت، به حیرانی دویدنها          

سراسر گشته معلوم، آنچه بوده حیرت محفل

            زمین هم کروی بی شک، درین انگشت گزیدنها

نمیدانند دونان و، هرانکه بسته چشمانش

                  بسی آسوده دامانان ،چو گوسپندان چریدنها

 همین است یک سلول از، اب بحری هم به نوشیدن

            دوامش گشته با ملیون سلول در گوش  شنیدنها

شکایت گرکنم باز پاسخی نیست آنچه  می پرسم

                       چنانکه آتش داغ داده بر  ماهی  تپیدنها

بگرد خویش همچون چرخ می چرخند سرانجامی

               شگفت از حسرت دیدار و دست و دل خریدنها

 شکوة زندگی امروز و فردا های دوری را

                       نیایش حاصلی جز  نام نیک روز دیدنها 

چو رعب در گوشة ظلمت ز خشم دونان مترس جانا

               کسان درد می کشند از رنجش رنجی رسیدنها

کنار آب گنگی هم نساخت  دیگر طبع رندان

          زساقی  می گیرم  جامی، به از آن  خون مکیدنها

دلم در غربت و بازی  آموزش که می خوانیم

                   چو مرغ از منبر پرحرف بی کاران پریدنها

قمار زندگی امروز سراسر جلوة مرگ است

                      به راة عاشقان باید چنین محکم خزیدنها 

با همین یک رباعی بزم را به کام شما می خواهم.

                    ایستاده و رونده

نارفته رونده است سر جای خودش   

                     ایستاده به پابه فکر رویای خودش

دیدند که به منزل است دگر اندیشی 

                     او هم به هوا دودست دعای خودش             

و با سپاس از زحمات شما کامگار افغان ها عزیز را در همه جا خواهانم

شب وروز بر همگان خوش

با شما پدرود